Je blikveld wordt smaller, zonder dat je er erg in hebt

Glaucoom is een oogziekte waarbij de zenuwvezels van de oogzenuw geleidelijk verloren gaan. ,,In de praktijk betekent dit dat je blikveld smaller wordt”, legt Doorenbos uit. ,,Dit gaat heel geleidelijk, zonder dat je er erg in hebt.”

Voor de gek gehouden

Maar hoe kan het dat je blikveld smaller wordt, zonder dat je daar erg in hebt? ,,Omdat onze hersenen zo geprogrammeerd zijn dat ze beelden invullen. Als jij bijvoorbeeld in je auto door een straat rijdt en op de stoep spelen kinderen, dan kan het zijn dat ze buiten je blikveld vallen. Je denkt wel dat je de stoep ziet, omdat je hersenen dat beeld als het ware voor je invullen. Je wordt voor de gek gehouden door je eigen hersenen. Dat kan heel gevaarlijk zijn op een moment dat een kind plotseling de weg oprent of oversteekt.”

Na je 40e verjaardag

De enige manier om er in een vroegtijdig stadium achter te komen of iemand Glaucoom heeft, is door je oogdruk te laten meten. ,,Het kan erfelijk zijn, dus vaak adviseren we familieleden van mensen met Glaucoom om na hun veertigste verjaardag de oogdruk eens op te komen meten. De meeste klachten ontstaan pas nadat iemand vijftig jaar is geworden. In totaal zijn er in Nederland rond de 315 duizend mensen van wie bekend is dat ze Glaucoom hebben. Een andere grote groep heeft Glaucoom zonder dat zij of anderen dat weten.”

Onzichtbaar probleem

Voor veel mensen is het zowel letterlijk als figuurlijk een onzichtbaar probleem. En mede daarom is de Glaucoomweek in het leven geroepen. ,,Om bewustzijn te creëren van de ziekte en om mensen aan te moedigen om eens de oogdruk op te laten meten. Want heeft iemand een verhoogde oogdruk, dan bestaat de kans dat iemand Glaucoom heeft. Het hoeft niet per se het geval te zijn, maar daarvoor kunnen mensen een bezoekje brengen aan de optometrist of de opticien om dat te onderzoeken.”

Tunnelvisie

Maar wat als je nu wel Glaucoom hebt? Wat zijn dan de gevaren? ,,Vroeger kon het uiteindelijk leiden tot blindheid. Het komt helaas nog steeds voor, maar door verbeterde zorg wel veel minder vaak”, benadrukt Doorenbos. ,,In de ergste gevallen kan het leiden tot een soort van tunnelvisie, waarbij het lijkt dat je door een kokertje kijkt. Het centrale zicht wordt meestal niet direct aangetast, ook al kan dat soms wel gebeuren. Het betekent wel dat je veel met je hoofd moet bewegen om te zien wat er allemaal om je heen gebeurt. Dankzij oogdruppels kunnen we de versmalling van het blikveld zo goed mogelijk afremmen. Daarnaast kunnen we in zware gevallen ook kiezen voor een laserbehandeling of een operatie.”